Λίγο ή πολύ, σε όλους μας, αρέσει το μοίρασμα. Έχουμε ανάγκη την ανθρώπινη επαφή μέσα από μια συντροφική σχέση, μια φιλία, την οικογένεια μας, μέσα από μια συνεργασία κλπ. Μοιραζόμαστε στιγμές, απολαύσεις, συναισθήματα, ιδέες, προβληματισμούς, όνειρα, προσδοκίες και αναπτύσσουμε έτσι ένα «πάρε – δώσε», ζωτικής σημασίας. Εξελισσόμαστε νοητικά και συναισθηματικά.
Μας αρέσει, μας χαλαρώνει, μας ξεκουράζει, μας ωριμάζει, μας ταξιδεύει και μας κάνει να οραματιζόμαστε. Καλά, ως εδώ. Δείχνει να είναι σε αρμονία το «σύστημα» στο οποίο ανήκουμε. Τι συμβαίνει όμως, όταν αρχίζουν τα πρώτα σημάδια κόπωσης σε μια σχέση; Στην όποια σχέση! Τι συμβαίνει, όταν ο ένας «μπουκώνει» συναισθηματικά τον άλλο; Τι είναι αυτό που μας μπλοκάρει και αντί να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε, το πνίγουμε μέσα μας;
Οι λόγοι για το εσωτερικό «μπούκωμα» του καθενός ποικίλουν και εκδηλώνονται -όχι πάντα-, με διαφορετικό τρόπο. Ας σταθούμε, σε έναν από αυτούς. Ας «φανερώνουμε» σε αυτό το άρθρο τα «όρια μας». Εντάξει, μπορούμε να το ονοματίσουμε και «πλαίσιο», γιατί η λέξη «όρια» για αρκετούς, είναι χιλιοφορεμένο, ξεφτισμένο φανελάκι.
Το «πλαίσιο» στο οποίο, έχουμε επιλέξει, ως ενήλικες να ανήκουμε, αρχίζει να μας στριμώχνει. Τι κάνουμε; Αναπαράγουμε μια αντίστοιχη συμπεριφορά; Στριμώχνουμε δηλαδή και εμείς όσους και ότι, μπορούμε σε αυτό το «πλαίσιο»; Μήπως στριμώχνουμε τον εαυτό μας; Μήπως στριμώχνουμε κάποιον άλλο; Αρχίζουμε να «τσαλακώνουμε» με τη σειρά μας, ότι μπορεί να μας «τσαλακώνει» ή αναλαμβάνουμε δράση; Τι στάση διατηρούμε; Αμυντική, παθητική, ουδέτερη; Τι είναι πιο ασφαλές να επιλέξουμε;
Αν ψάχνεις για μια απάντηση, για να ανακουφιστείς από αυτή τη κατάσταση, το Καλοτάξιδο σου απαντά: «Ξεκίνα, με εσένα. Δες τι σου αρέσει και τι χρειάζεσαι. Όπως γνωρίζεις τις βιολογικές σου ανάγκες, ξεκίνα να αποκαλύπτεις και τις συναισθηματικές σου ανάγκες. Μόλις τις εντοπίσεις, ξεκίνα να τις μοιράζεσαι με όσους ανήκουν στο ίδιο πλαίσιο, που ανήκεις και εσύ. Ανέλαβε την ευθύνη προς τον εαυτό σου και προστάτεψε τον από κάθε τοξικό μοτίβο. Είσαι προικισμένος με δεξιότητες και μπορείς να ξανά συστηθείς σε ότι και όσους παραβιάζουν το «είναι» σου! Μίλα για εσένα και τα θέλω σου. Πίστεψε το, εσύ o ίδιος, ώστε να το πιστέψουν και οι γύρω σου. Κάθε φορά, που ο ίδιος θυσιάζεις μια ζωτική σου ανάγκη, επιτρέπεις στους γύρω σου να σου κάνουν το ίδιο. Θέσε νέους στόχους, νέα όρια, καινούργιους κανόνες στο πλαίσιο σου και καλωσόρισε ότι σου χαρίζει γέλιο, αισιοδοξία, έμπνευση, δημιουργικότητα και υγεία».
Ρίξε την «άγκυρα» σου και βολέψου στο χώρο σου! Να θυμίζεις στον εαυτό σου το εξής: Ο «δικός μου χώρος» και ο «δικός σου χώρος», είναι εξίσου σημαντικός! Tώρα, που το έμαθα εγώ, ώρα να το μάθεις και εσύ.
