Ήδη έχουμε αναφέρει στο εισαγωγικό μας άρθρο πως, τόσο η Ενσυναίσθηση όσο και η Συμπόνια, έχουν αναγνωριστεί ως δύο από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά μίας ηγετικής προσωπικότητας στον χώρο εργασίας.
Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλο και πιο έντονα σήμερα, οι περισσότερες εταιρίες επενδύουν σημαντικά κεφάλαια σε σχετική εκπαίδευση στο διοικητικό τους προσωπικό για αυτές τις δυο οντότητες.
Ο καλύτερος τρόπος για να επιβεβαιώσουμε τη σημαντικότητα της ενσυναίσθησης και της συμπόνιας στον εργασιακό χώρο είναι με έγκυρα επιστημονικά δεδομένα. Ξεκινάμε λοιπόν με μία μελέτη του Harvard Business Review, όπου διαπιστώθηκε πως οι εταιρίες με τα μεγαλύτερα ποσοστά συμπονετικών υπαλλήλων φάνηκε να ξεπερνούν τις εταιρίες με μικρότερα ποσοστά, κατά 20 τοις εκατό (20%).
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ότι γίνονται κατανοητοί από το περιβάλλον τους και υποστηρίζεται συνάμα και η αποδοχή των ανησυχιών τους, η ομαδικότητα και η συνεργασία φαίνεται ακολουθούν από μόνες τους. Όταν διασφαλίζονται ή και καλλιεργούνται ανάλογες συνθήκες σαν και αυτή που μόλις αναφέρθηκε, οι άνθρωποι φαίνεται να μπαίνουν πιο εύκολα και με περισσότερη αισιοδοξία σε δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις, καθώς πιστεύουν πως θα έχουν υποστήριξη αντί τιμωρία καθώς και στήριξη αντί επίκριση σε περίπτωση που αποτύχουν. Γεγονός που ενδέχεται να συνδέεται και με τη συναισθηματική ανθεκτικότητα, όπως ήδη έχει αναφεθεί σε προηγούμενα άρθρα από το Καλοτάξιδο. Επομένως όταν σε έναν οργανισμό, σε μια εταιρία υποστηρίζεται το «νοιάζομαι», ενισχύεται η δέσμευση του προσωπικού, το θετικό κλίμα και έτσι, αυξάνονται και τα παραγωγικά αποτελέσματα!
Ας εξετάσουμε τώρα και την αντίθετη πλευρά. Τι συμβαίνει, όταν παρουσιάζεται έλλειψη ενσυναίσθησης σε μια εταιρία, σε έναν οργανισμό;
Η έλλειψη πραγματικής ενσυναίσθησης σε μία εταιρία μπορεί να είναι ο λόγος που ο καλύτερος εργαζόμενος -ανεξαρτήτου ιεραρχίας-, ξαφνικά παρουσιάζει (περιέργως), τις χειρότερες αξιολογήσεις. Φαίνεται να μην αναπτύσσεται με τον τρόπο που θα έπρεπε ή και να μην αναπτύσσει ανθρώπους, παρά τις καλές παροχές που του έχετε εξασφαλίσει και το χαρισματικό βιογραφικό που διαθέτει. Να λοιπόν τι συμβαίνει όταν, οι άνθρωποι δεν νιώθουν επαρκώς κατανοητοί ή φροντισμένοι στο εργασιακό τους περιβάλλον. Αρχίζουν να υποχωρούν και έτσι, η συνολική απόδοση της ομάδας ενδέχεται να εξασθενεί.
Σε μερικές περιπτώσεις, τέτοιες καταστάσεις μοιάζουν με ντόμινο. Δηλαδή ο πρώτος που θα εξασθενήσει, φαίνεται να επηρεάζει μέχρι και τον τελευταίο στη σειρά, παρόλο που δεν φαίνεται να υπάρχει άμεση σύνδεση.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Πως να το διαχειριστούμε;
Σίγουρα, δεν μπορούμε πάντα να δώσουμε σε όλους όλα όσα χρειάζονται. Ούτε μπορούμε να προσφέρουμε βοήθεια ή και την απαιτούμενη στήριξη για όλες τις καταστάσεις. Ωστόσο, μερικές φορές η ενεργή ακρόαση φαίνεται να έχει μεγαλύτερη δύναμη από όσο πιστεύουμε. Μερικές φορές η μόνη βοήθεια που μπορεί να χρειαστεί κάποιος είναι αυτή που μπορούμε πάντα να δώσουμε, δηλαδή να τον, την αφήσουμε να ακουστεί!
Από την θέση του ακροατή, δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε να ετοιμάσουμε μία απάντηση. Αξίζει να θυμόμαστε πως, έχουμε δυο αυτιά και ένα στόμα! Πολύ συχνά ακούμε για να απαντήσουμε και εκεί στερούμε από τον εαυτό μας την ευκαιρία για ουσιαστική σύνδεση με την άλλη πλευρά. Τεντώνουμε λοιπόν τα αυτιά μας καλά και «άκουμε με την καρδιά μας». Όταν ο συνομιλητής μας ολοκληρώσει, του, της επικοινωνούμε ότι έχουμε ακούσει και αισθανθεί, απλά επαναλαμβάνοντας την αίσθηση που μας άφησαν όσα μας είπε.
Η ενσυναίσθηση και η συμπόνια, μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλεία σύνδεσης με τον συνάνθρωπό μας, όχι μόνο στον χώρο εργασίας αλλά και στην καθημερινή μας ζωή. Συνάμα, αυτή η σύνδεση και η αίσθηση κατανόησης μπορούν να λειτουργήσουν θεραπευτικά όχι μόνο για τον πομπό, αλλά και για εμάς, τον δέκτη. Μία αίσθηση σύνδεσης που είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την υγιή ανάπτυξη κάθε είδους ανθρώπινης σχέσης!
Tip: Όταν νιώθουμε στενάχωρα δεν έχουμε απαραίτητα την ανάγκη να λύσουμε κάποιο πρόβλημα. Θέλουμε μόνο να μας νιώσουν, όχι να μας διορθώσουν ή να μας φτιάξουν. Δεν είμαστε ούτε προβληματικοί, ούτε χαλασμένοι, ούτε ανίκανοι να ανταπεξέλθουμε. Αυτό άλλωστε το έχεις αισθανθεί και εσύ, τις φορές που έχεις επιλέξει να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς κλπ. Αυτό που ζητάς είναι ένα καλό αυτί και μια ανοιχτή καρδιά. Πρόσφερε το πρώτος, πρώτη και το σύστημα θα σου το ανταποδώσει, καθώς θα το έχεις εκπαιδεύσει στο πως να το κάνει.
Τόσο η ενσυναίσθηση, όσο και η συμπόνια είναι γένους θηλυκού και παραγάγουν «καρπούς» που μπορούν να μας αναπτύξουν και να μας ενδυναμώσουν σε όλες τις περιοχές της ζωής μας! Συνέχισε να συμπλέεις με το «Καλοτάξιδο», καθώς θα ακολουθήσουν και επόμενα άρθρα σχετικά με αυτές τις δυο «κυρίες».
Σε αποχαιρετώ, θυμίζοντας σου πως, είμαστε μαζί σε όλο αυτό!
